บุฟเฟ่ต์เช้า

วันนี้เป็นวันพิเศษวันหนึ่งของผม ปกติแล้วผมไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญอะไรกับมันนัก แต่ปีนี้ ผมอยากให้รางวัลกับตัวเองสักปี โดยผมวางแผนจะเขียนเรื่องราวเรื่องหนึ่งขึ้นมา ซึ่งเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับตัวผมเองโดยผมเข้าไปมีส่วนรับรู้เรื่องราวนี้ ผมขอตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า “บุฟเฟ่ต์เช้า” ในฐานะที่บุฟเฟ่ต์ยามเช้ามีบทบาทดำเนินเรื่องราวเหล่านี้อย่างโดดเด่น

“บุฟเฟ่ต์เช้า” เป็นเรื่องราวของการพูดคุยถกเถียงและอรรถาธิบายของหนุ่มสาวคู่หนึ่งซึ่งดวงชะตาหรืออาจจะเป็นพรหมลิขิตขีดเส้นทางชีวิตให้ทั้งสองมาเจอะเจอกัน ห่างหายกันไป และกลับมาพบกันใหม่อีกครั้ง

“บุฟเฟ่ต์เช้า” เป็นความพยายามกลับมาเดินเคียงคู่กันอีกครั้งของหนุ่มสาวคู่นั้น หรืออาจจะเป็นเพียงความพยายามฝืนชะตาฟ้าหรือเปล่า พวกเขาก็ยังให้คำตอบที่ชัดเจนไม่ได้

“บุฟเฟ่ต์เช้า” จึงอาจจะเป็นเพียงช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ของการพูดคุยในเรื่องเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ซาก ๆ ก่อนจะจากลากันไปอีกครั้ง หรืออาจจะเป็นบทนำของละครชีวิตฉากใหญ่ที่จะฉายต่อเนื่องยาวนานไปอีกหลายสิบปี จนกว่าหนุ่มสาวคู่นั้นจะตายจากกันไป

ณ ขณะนี้ “บุฟเฟ่ต์เช้า” จึงเป็นเพียงบทเริ่มต้น ซึ่งผมเองก็ยังไม่รู้ตอนจบ “บุฟเฟ่ต์เช้า” อาจจะจบแบบห้วน ๆ จบแบบแฮ้ปปี้เอ็นดิ้ง หรือจบแบบทิ้งปริศนาให้ขบคิดเพื่อไขปริศนาเหล่านั้นออกมา

ผมเลือกที่จะเขียน “บุฟเฟ่ต์เช้า” เป็นของขวัญให้ตัวเอง ในวันที่ผมกำลังเดินก้าวข้ามผ่านขั้นตอนชีวิตที่สำคัญอีกขั้นตอนหนึ่งไปสู่บทชีวิตใหม่ ๆ

อยากให้ผู้อ่านทุกคนเอาใจช่วยอยู่ห่าง ๆ ออกความเห็นบ้างเมื่อเห็นสมควร และยอมรับในตอนจบโดยดุษฎี

เพราะนี่คือชีวิตของคนธรรมดาคู่หนึ่ง ซึ่งผลลัพธ์ในชีวิตของพวกเขา ไม่ว่าจะออกหัวออกก้อย ถูกใจขัดใจ ชีวิตของพวกเขาและพวกเราก็ต้องเดินหน้าต่อไป

ตามผมมาอ่านในบล็อก “บุฟเฟ่ต์เช้า” กันนะครับ